نقوش جلیقه فاق دوره سلسله‌های قدیمی، جین و سلسله‌های جنوبی و شمالی در چین، برای تونیک بدون آستین یقه باز، کپی‌شده از زره لیانگ‌دانگ سلسله هان، «به معنای زمانی است که پشت مراقب باشد». در سلسله Geet به آن Baniyaan می گفتند.
کت و شلوارهایی که در قرن شانزدهم در اروپا نشات می‌گیرند، کت‌های آستین باز بدون یقه، بدون آستین، تا روی زانو، از ساتن و توری دوزی‌شده هستند که بین کت و پیراهن پوشیده می‌شوند.
پس از سال 1780، بدن برای مطابقت با کت و شلوار کوتاه شد. جلیقه زنانه بافتنی اکنون با یک دکمه تک ردیفی است، برخی با دکمه یا یقه دو ردیفه.
ویژگی آن این است که تکه لباس با همان سیستم برش پارچه مانند قبل استفاده می کند، تکه لباس از کت و شلوار با همان سیستم برش داخلی استفاده می کند، کمر کمر هنوز مقداری حلقه کمربند، گیره برای تنظیم محکم نصب می کند.
کت و شلوارهایی که در قرن شانزدهم در اروپا نشات می‌گیرند، کت‌های آستین باز بدون یقه، بدون آستین، تا روی زانو، از ساتن و توری دوزی‌شده هستند که بین کت و پیراهن پوشیده می‌شوند.
پس از سال 1780، بدن برای مطابقت با کت و شلوار کوتاه شد. جلیقه اکنون با یک دکمه تک ردیفی است، برخی با دکمه یا یقه دو ردیفه.
ویژگی آن این است که تکه لباس با همان سیستم برش پارچه مانند قبل استفاده می کند، تکه لباس از کت و شلوار با همان سیستم برش داخلی استفاده می کند، کمر کمر هنوز مقداری حلقه کمربند، گیره برای تنظیم محکم نصب می کند.
در سلسله چینگ، جلیقه‌ها به اشکال مختلف مانند گشاد، گشاد و پیپا ساخته می‌شد و می‌توانست برای مردان و زنان پوشیده شود.
یکی از آنها “جلیقه بایتورو (جنگجویان مانچو)” با ردیفی از 13 دکمه افقی است. ابتدا برای مقامات مهم دربار سلطنتی و بعداً برای مقامات عمومی استفاده می شد.
در دوره جمهوری چین، کارگران جلیقه به عنوان کت می پوشیدند. پیرسینگ در زندگی مدرن رایج شده است.
